Η επανάσταση στην Φαλαισία
ΟΙ ΑΡΚΑΔΕΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ
Είναι γνωστό πως όλα τα μέλη της Φιλικής εταιρείας είχαν πληροφορηθεί πως την 25η Μαρτίου θα πρέπει να είναι έτοιμοι καθώς θα συμβεί κάτι σπουδαίο.
Στις αρχές Μαρτίου στο Δυρράχι πήρε μέρος μία μυστική συνάντηση των Φιλικών: Αναγνωσταρά , Παπαφλέσσα, Νικήτας Δικαίος (αδελφός Παπαφλέσσα), Παπα-Τούρτας και πιθανόν και άλλοι από γειτονικά χωριά. Την ημέρα εκείνη στην λειτουργία που ακολούθησε όλοι οι Δυρραχίτες πήγαν στην λειτουργία καθώς διαισθάνονταν πως κάτι θα συμβεί . Τις υποψίες τους επιβεβαίωσε και η εμφάνιση του πρωτοκλέφτη της περιοχής Παναγιώτη Κεφάλα παρά την πολύχρονη έχθρα που είχε με τον παπα-Τούρτα. Στο τέλος της λειτουργίας ο παπα-Τούρτας βγήκε στην ωραία πύλη και φέρεται να έβγαλε τον παρακάτω λόγο :
«Παιδιά του Χριστού και της Παναγίας, πατριώτες , συγγενείς, αδέλφια, καπετάνιε τέκνον Παναγιώτη. Ο Θεός μας θεώρησε αρκετή τιμωρία της χριστιανοσύνης κι αποφάσισε να μας λυτρώσει από την σκλαβιά. Μεγάλο το όνομα του. Και τα βουνά μας με τις όμορφες πλαγίες γελούν. Γρήγορα φέτος ήρθε η ανάσταση του Γένους. Σε λίγες μέρες αρχίζει το γλέντι του πολέμου. Ετοιμαστείτε άντρες , γονατίστε και δώστε όρκο. ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
Γυναίκες , μη δειλιάσετε και λυγίσει το μάτι σας ! Παιδιά , μη ζηλεύετε και σεις θα μεγαλώσετε και θα πιάσετε τα άρματα! Θεέ μου και κύριε , ευλόγησε τα όπλα μας ν’ αποκτήσωμε την ελευθερία μας ! Όλοι τώρα φωνάξτε : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ»
Αμέσως όλοι οι Αρκάδες με μία φωνή βρωντοφώναξαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ο παπα – Τούρτας συνέχισε τον λόγο του λέγοντας :
«Εμπρός, ακολουθήστε όλοι τον καπετάνιο μας, την ελπίδα μας και μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Κι εγώ μαζί με αυτόν τον σταυρό στο χέρι και με τ’ άρματα στην μέση θα πηγαίνω μπροστά. Κι όσοι δεν έχουν άρματα ας έρθουν κοντά! Θα πάρουμε από τους Αγαρηνούς. Ετοιμάστε όλοι φυσέκια και ότι μπορείτε. Μην ντουφεκορίχνετε χωρίς λόγο. Κάθε ριξιά χαϋμένη είναι βοήθεια στον εχθρό. Που και πόσοι θα ξαναϊδωθούμε ένας Θεός το ξέρει. Το βέβαιο είναι πως θα ελευθερωθούμε αφού αγωνιστούμε σκληρά. Χαρά στον που θα ζήση. Τιμή και δόξα σ όποιον πέσει για την λεφτεριά. Τρισευτυχισμένοι οι μικρότεροι και οι μεταγενέστεροι που αγαπημένοι και μονιασμένοι θα θυμώνται την θυσία μας και ελεύθεροι θα εργάζωνται για το καλό του χωριού μας και του Γένου μας.
Αδέλφια συγχωράτε μου σότι σας έφταιξα ή σας πίκρανα, κι εγώ σας συγχωράω και σας ευλογάω.
Θεέ και Κύριε , ευλόγησε και δυνάμωσε τα όπλα των Ελλήνων.»
Όταν σχόλασε η εκκλησία ξεκίνησαν για την Μεσσηνία : Ο Π. Κεφάλας με τον Παπα-Τούρτα και μερικοί άλλοι Δυρραχίτες. Τους ακολούθησαν οι Λεπτινιώτες υπό τον Κολοβό , οι Ακοβίτες με τον Μεταξά και οι Πολιανίτες υπό τον Νικήτα Δικαίο.
Οι Φαλαισιώτες πολέμησαν όχι μόνο εκτός Φαλαισίας και Αρκαδίας αλλά και εκτός Πελοποννήσου. Τα λόγια του παπα- Τούρτα έφτασαν αμέσως σε όλα τα χωριά της περιοχής και άρχισαν να δημιουργούνται ομάδες ενόπλων. Η κλεφτουριά της Φαλασίας είχε μπει για τα καλά στον αγώνα.
Από την άλλη μεριά , με το ξέσπασμα της επανάστασης οι Τούρκοι πληροφορήθηκαν πως ο Κολοκοτρώνης κατευθύνεται προς το Λεοντάρι με χιλιάδες Μανιάτες κι αμέσως φύγανε για την Τρίπολη. Στην περιοχή της Ασέας ενημερώθηκαν για την λάθος πληροφορία σχετικά με τον Κολοκοτρώνη και γύρισαν πίσω και σκότωσαν 2 – 3 Έλληνες. Την 25η Μαρτίου ο Κολοκοτρώνης έφτασε στο Τριπόταμο (τότε Δεδέμπεη) με Μανιάτες και Λεονταρίτες και ενημερώθηκε σχετικά με τα γενόμενα στο Λεοντάρι και τους είπε «Τρέξτε να τους κλείσετε και έφθασα οπίσω εις το Λεοντάρι» αλλά κανείς δεν πήγε να ενισχύσει τους Λεονταρίτες. Κρίνοντας τα στρατιωτικοπολεμικά δεδομένα, ο Κολοκοτρώνης έκρινε σωστό να χτυπήσουν τους τούρκους του Φαναρίου και της Καρύταινας που ήδη ετοιμάζονταν να πάνε στην Τρίπολη και ήτασν περισσότεροι από τους Τούρκους του Λεονταρίου. Το πρωί της 26ης Μαρτίου κάποιοι από τους Μανιάτες πρότειναν στον Κολοκοτρώνη να πάνε προς το Λεοντάρι και εκέινος τους απάντησε «Να πάρουμε χαλκώματα;» . Στο Τριπόταμο οι Μωραίτες έριξαν 1000 τουφεκιές για να φοβηθούν οι Τούρκοι και να αναθαρέψουν οι Έλληνες . Οι Τούρκοι του Λεονταρίου τότε έντρομοι κλείστηκαν στο Κάστρο.
Την 6η Απριλίου έφτασαν στο Λεοντάρι 500 περίπου Λάκωνες με επικεφαλή την Κωνσταντίνα Ζαχαριά – Ζαφειροπούλου θυγατέρα του τρομερού κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντίνου Ζαχαριά – Ζαφειρόπουλου από την Μπαρμπίτσα με βαθύτατη καταγωγή απο την Αρκαδία τον οποίο οι Τούρκοι βασάνισαν και σκότωσαν το 1805 . Η Κωνσταντίνα ήταν μικρό κορίτσακι όταν έχασε τον πατέρα της , ΄τωρα όμως με τα άρματα στα χέρια θα πάρει το αίμα του πατέρα της πίσω.
Εν τέλη , Η Κωνσταντίνα κατέβασε την ημισέλινο από τα τζαμιά και στην θέση τους έβαλε την Ελληνική σημαία . Στην συνέχεια, έκαψε το αρχοντικό του βοέβοδα Μουσταφά Αγά και τον εκτέλεσε με τα ίδια της τα χέρια.
ΠΗΓΗ: Ιστορία της Φαλαισίας, του Αθ. Χριστοφιλάκη, 2001, Ένωση Πατριωτικών Σωματείων Φαλαισιωτών Αρκαδίας,