Ωδή στην Αγία Σολομονή Ακόβου

    Μέσα από την ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας, υπάρχουν γεγονότα που θα πρέπει συχνά πυκνά να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας, να τα μεταδίδουμε στη νεότερη γενιά για λόγους σεβασμού στην ιστορία μας, αλλά κύρια για ν’αντλούμε απ’ αυτά την απαραίτητη ιστορική γνώση που διαμορφώνει το μέλλον του Έθνους μας.

    Ο Άκοβος έχει το δικό του μερτικό στις Θυσίες, στον Αγώνα, στη Νίκη και την Δόξα. Κρατώντας ψηλά το λάβαρο της οργής, έσπασε τις αλυσίδες του φόβου και όρμησε κατά του κατακτητή Τούρκου.

    Τότε, που με το πρώτο σάλπισμα σύσσωμοι οι Ακοβίτες, άνδρες και γυναίκες με καθοδηγητή και μπροστάρη τον συγχωριανό τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με πνευματικό και υλικό χορηγό το μοναστήρι της Αγίας Σολομωνής, έδωσαν το «παρών» στην Δραμπάλα, στα Κοτρώνια του Λαγοπάτη, στο Μανιάκι, στην Καλαμάτα, στο Λεοντάρι, στα Δερβενάκια, στη Βέργα, στο Βαλτέτσι, στην Χορηγόσκαλα…………

    Τότε που «όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά » που δεν υπήρχε ούτε ένα οργανωμένο σχολείο μέσα στην Ελλάδα. Τότε που κρυφά ο δάσκαλος ή παπαδάσκαλος μάζευε κρυφά τα παιδιά μέσα στην Εκκλησία για να τους μάθει την Αλφαβήτα. Τότε που το μοναστήρι της Αγίας Σολομονής αποτελούσε μέχρι  το 1842, τον Κεντρικό ναό και διαδραμάτιζε στην ευρύτερη περιοχή του Ακόβου, ουσιαστικό ρόλο στην οικονομία, στην πνευματική και χρηματική συμβολή της στην  Επανάσταση.

 ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ   

Απομνημονεύματα Γεωργίου Γεωργαντά (Καπετάν Γιώργαρου): 

α).«……….Μωρέ Γιάννακα μεγάλη λύπη το έχω που δεν ξέρω γραφή, γι’αυτό σε έστειλα στη Σολομωνή στον πάτερ Ιωακείμ και σε έμαθε γράμματα………….» 

β)  «……..ήρθε και ο Θεοδωράκης πάλι και όλοι και ο Δικαίος,Αναγνωσταράς, Πλαπούτας, Γιατράκος, Ζαχαριάς, Μαυρομιχάληδες, Μούρτζινος και πολλοί άλλοι που εγώ δεν τους γνώριζα. Εμαζευτήκαμε όλοι στη Σολομωνή ημέρες δέκα εφτά, εκάναμε συμβούλιο τι να κάνομεν να γλυτώσομεν από το κακό που ερχότανε………..»     

 

Μαρία Σταθέα, στο βιβλίο «Από το’ 21 στο 2021» γράφει: 

 «……….Έτσι,το 1818,τρια χρόνια πριν την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα, ο Παπαφλέσσας ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη οραματίζεται την ίδρυση σχολείου στην γενέτειρά του, το χωριό Πολιανή. Για το σκοπό αυτό συντάσσει και στέλνει επιστολή στους συγχωριανούς του «Προς τους κατοίκους τής κατά την Πελοπόννησον χώρας Πολιανής»,τους αγαπητούς και γλυκύτατους πατριώτες-όπως τους αποκαλεί-τους οποίους θεωρεί το αγαπητότερον και γλυκύτερον  πράγμα της ζωής του, δηλώνοντας ότι γι’αυτούς αναπνέει και αυτούς λατρεύει μετά τον Θεό! Τους βεβαιώνει πως όλες οι ευτυχίες τού φαίνονται «σκύβαλα» συγκρινόμενες με την αγάπη τους προς εκείνους και προς την πατρίδα τούς παρακινεί να ξεφύγουν από το σκότος της αμάθειας. Γράφει πως ο Θεός χάρισε στους ανθρώπους την παιδεία, η οποία εξευμενίζει την ανθρωπότητα και αντιμάχεται τους αισθητούς και νοητούς εχθρούς των ανθρώπων.Τους προτρέπει να δημιουργήσουν στον τόπο τους ένα «εργαστήριον της παιδείας», δηλαδή ένα σχολείο Ελληνικό στο οποίο θα διδάσκονται τα τέκνα της πατρίδος και των πέριξ. Τους προτείνει να συνεισφέρουν ο καθένας με ένα μικρό ποσό  γι’αυτόν τον σκοπό και συνεχίζει: «υπόσχομαι κατ΄έτος να μετρώ δια το σχολείο μας γρόσια χίλια 1000 και γράψετε το όνομά μου εις το κατάστιχον των βοηθούντων, είτε εις τον πρώτον αριθμόν, είτε εις τον δεύτερον, είτε όπου θέλετε. Επίσης τους τονίζει ότι θα φροντίσει να  στείλει και «διδάσκαλον έμπειρον ώστε εις ολίγον διάστημα να είδωμεν τα παιδία της πατρίδος πεπαιδευμένα και τους καρπούς των κόπων μας ωρίμους».Και προτείνει να μην κτιστεί νέο κτήριο αλλά το σχολείο να στεγαστεί στο μοναστήρι της αγίας Σολομονής» και «θέλουν ευρίσκονται οι μαθηταί εις την εκκλησίαν, να ακούουν και τα εκκλησιαστικά ως χρέος κάθε χριστιανού». 

Η επιστολή τελειώνει με την ευχή

« και άμποτες αποκατασταθείσης της σχολής να αξιωθώ και εγώ να χαρώ μαζή σας και να αποθάνω εις τας αγκάλας σας.                                                                       

1819-15-Δεκεμβρίου εκ Κωνσταντινουπόλεως.
Διάπυρος ευχέτης σας- Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος.»

 

Μελέτη της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
του Λέκτωρος Σπυρίδωνος Κοντογιάννη  και του Πτυχιούχου  Καίσαρη Κ. Λεωνίδα,
δημοσιεύτηκε στα τεύχη 11,12 και 19 του Περιοδικού «ΑΚΟΒΙΤΙΚΑ ΝΕΑ» : 

α) «……….Οι πρώτες βεβαιωμένες ιστορικές μαρτυρίες…..προέρχονται πρώτον από την επιγραφή που σώζεται στην κόγχη του Ιερού Ναού της, ακριβώς κάτω από το μονόλοβο παράθυρο, η οποία μας πληροφορεί για την ιστόριση  (= αγιογράφιση)  του καθολικού της Μονής. Η χρονολογία που φέρει είναι 11 Δεκεμβρίου 1768.Η ανωτέρω πληροφορία μας δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε με σχετική βεβαιότητα ότι η περίοδος αυτή της ζωής της Αγίας Σολομωνής είναι περίοδος ακμής ,κατά την οποία η Μονή θα πρέπει να είχε ικανή περιουσία και οικονομική άνεση αφού η ιστόρηση του Καθολικού προϋποθέτει χρηματική δαπάνη όχι ευκαταφρόνητη.        

β) «………. Η ιστορία της Μονής της Αγίας Σολομωνής συμπληρώνεται δεύτερον από αρκετά δικαιοπρακτικά έγγραφα σχετικά με κτηματικές διαφορές και οικονομικές δοσοληψίες της με τρίτα πρόσωπα.Τα εν λόγω έγγραφα, τα οποία υπόκεινται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ.),μας πληροφορούν ότι η Μονή της Αγίας Σολομωνής, είχε ικανή κτηματική περιουσία ,αμπελώνες κ.λ.π.,όχι μόνο στην περιοχή γύρω απ’αυτήν, αλλά και σε μετόχια της. Την ικανή αυτή περιουσία της η Μονή της Αγίας Σολομωνής την διέθεσε για την ιερή υπόθεση της απελευθερώσεως της Ελλάδας από τους Τούρκους κατά την Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821……»  

γ). «…….Λέγεται ότι η Μονή διατηρούσε μεγάλη και αξιόλογη βιβλιοθήκη προεπαναστατικά τα βιβλία της οποίας προσφέρθηκαν για την κατασκευή φυσεκίων για τις ανάγκες του μεγάλου αγώνα του 1821………»